Η ζωή της άλλης

Κάπως έτσι αρχίζει, ζυγίζω 76 κιλά (δυστυχώς) και κάποτε ζύγιζα 65 (πρίν από δύο χρόνια). Είμαι full time mam (which actually is not bad) ενώ τότε δήλωνα γυναίκα καριέρας, με μιά πολύ καλή δουλειά μάλιστα και μ' ένα μισθό ακόμη καλύτερο που θα ζήλευαν πολλοί σήμερα. Σπάνια βάφομαι τώρα πια ενώ παλιότερα ούτε στο περίπτερο δεν πήγαινα δίχως μακιγιάζ, όχι άπλα γιατί το χρειαζόμουνα για να είμαι όμορφη αλλά γιατί μου ήτανε απαραίτητο για να νιώθω όμορφη! Φοράω νούμερο 14 (Large) και δέν ντρέπομαι που το λέω ενώ το νόυμερο 12 (Medium) με χάλαγε κι έκανα συχνά πυκνά προσπάθειες να το φτάσω στο size 10 (Small) με ολοήμερες αποχές από οτιδήποτε χρειαζότανε την οδοντοστοιχία μου για να καταναλωθεί, προτιμούσα τα γιαουρτάκια με χαμηλά λιπαρά και την κατανάλωση αμέτρητων filter coffee, Nescafe, frappe πάντα σκετους, για ζάχαρη και γάλα ούτε λογός βέβαια ά και με πολλή νικοτίνη, πάρα πολύ νικοτίνη, τώρα δέν καπνίζω. Όλη μέρα είμαι με ρόυχα άνετα βαμβακερά και χαμηλα παπούτσια ενώ τότε φόραγα μόνο pencil dresses με πανύψηλα pumps 14 ίνζων παρακαλώ! Έχω συχνά νέυρα και νιώθω πλήξη αρκετές μέρες της βδομάδας και παρόλο που δέν δουλέυω δέν κάθομαι σας διαβεβαιώ αφού έχω να φροντίζω σπίτι, σύζυγο και δυό μικρά παιδιά, τώρα θα μου πείς και τότε δεν τους φρόντιζες και δούλευες κιόλας? ναί έτσι ήτανε αλλά δέν έπληττα γιατί ήμουνα λιώμα στην κούραση και μόλις ξάπλωνα κοιμόμουνα σαν μωρό, τώρα έχω γίνει ζόμπι από τις αυπνίες και τις σκέψεις χωρίς λόγο, μεσονύχτια έχω δεί ότι τούρκικη σειρά με ελληνικούς υποτίτλους έχει κυκλοφορήσει με εξαίρεση βέβαια τον Σουλεημάν τον μεγαλοπρεπή που το είδα δίχως υποτίτλους αλήθεια λέω για χάρην του Ονούρ που κι εγώ ερωτέυτηκα (εδώ γελάμε). Τότε ένιωθα πλήρης, περίφανη για τον εαυτό μου, γεμάτη αισιοδοξία και θετικές σκεψεις, τώρα έγινα απαισιόδοξη και πολλές φορές δύστροπη, γράφτηκα ξανά στο πανεπιστήμιο για μεταπτυχιακό λες κι αυτό φταίει που δεν βρίσκω δουλειά! Έχω ότι αγαπώ και τότε είχα αλλά τώρα έχω άλλον ένα λόγο να χαμογελώ αφόυ αυτά τα δύο χρόνια που μεσολάβησαν μπορεί να έχασα την δουλειά μου αλλά απέκτησα άλλον ένα παιδάκι. Αυτή η άλλη ήμουνα κάποτε εγώ και μου λείπει πολύ όχι όμως στον άντρα μου, τον γίο μου και τώρα στην κόρη μου που όλη μέρα χαίροντε με την παρουσία μου, την αγάπη μου, την φροντίδα μου, το στρωμένο τραπέζι που τους περιμένει με σπιτικό φαγητό κάθε που γυρίζουν σπίτι....Α και όσο και να πάχυνα εξακολουθώ να είμαι όμορφη (τουλάχιστον αυτό ορκίζεται ο άντρας μου όταν με πιάνουν τα υπαρξηακά μου issues) και εννοείται ότι όταν βγαίνουμε έξω είμαι παλί ντυμένη στην τρίχα με τα ψηλοτάκουνα μου τα οποία λατρέυω!!!!